- verum
- [st1]1 [-] vērum : - [abcl][b]a - adv. (= vero) : vraiment. - [abcl]b - conj. mais, mais en vérité.[/b]
- Ter. Ad. 543 ; Eun. 347; Haut. 1013.
- verum enimvero (verum enim vero ou verum vero) : mais vraiment, oui vraiment, mais pour le coup.
- non modo ... verum etiam : non seulement ... mais encore.
- non solum ... verum etiam : non seulement ... mais encore.
- non tantum ... verum etiam : non seulement ... mais encore.
- verum quidem haec hactenus, Cic. : mais en voilà suffisamment sur ce sujet.
- dans les transitions verum ad Crassum revertamur, Cic. Br. 147 : mais revenons à Crassus.
- verum praeterita omittamus, Cic. Phil. 5, 31 : mais laissons le passé.
[st1]2 [-] vērum, i, n. [verus, subst.] : la vérité, la réalité, le fait.
- controversia aut de vero aut de recto, Cic. : questions de fait ou de droit.
- in vero esse, Lact. 1 : être vrai.
- vis dicam tibi veriora veris? Mart. 6, 30, 6 : veux-tu que je te dise une chose plus vraie que la vérité même?
- veri inquisitio atque investigatio, Cic. Off. 1, 13 : le désir de chercher et de découvrir le vrai.
- verum et falsum, Cic. Ac. 2, 33 : le vrai et le faux.
- vera dico, Plaut. : je dis la vérité.
- vicit in senatu pars illa, quae vero pretium aut gratiam anteferebat, Sall. J. 16 : l'emporta au sénat le parti qui préférait à la vérité l'argent ou l'influence.
- verum est, quod pro salute fit mendacium, Syr. : quand il s’agit du salut, le mensonge devient vérité.
[st1]3 [-] vĕrum, i, n. : c. veru (Plaut. Rud. 1302; 1304).
* * *[st1]1 [-] vērum : - [abcl][b]a - adv. (= vero) : vraiment. - [abcl]b - conj. mais, mais en vérité.[/b] - Ter. Ad. 543 ; Eun. 347; Haut. 1013. - verum enimvero (verum enim vero ou verum vero) : mais vraiment, oui vraiment, mais pour le coup. - non modo ... verum etiam : non seulement ... mais encore. - non solum ... verum etiam : non seulement ... mais encore. - non tantum ... verum etiam : non seulement ... mais encore. - verum quidem haec hactenus, Cic. : mais en voilà suffisamment sur ce sujet. - dans les transitions verum ad Crassum revertamur, Cic. Br. 147 : mais revenons à Crassus. - verum praeterita omittamus, Cic. Phil. 5, 31 : mais laissons le passé. [st1]2 [-] vērum, i, n. [verus, subst.] : la vérité, la réalité, le fait. - controversia aut de vero aut de recto, Cic. : questions de fait ou de droit. - in vero esse, Lact. 1 : être vrai. - vis dicam tibi veriora veris? Mart. 6, 30, 6 : veux-tu que je te dise une chose plus vraie que la vérité même? - veri inquisitio atque investigatio, Cic. Off. 1, 13 : le désir de chercher et de découvrir le vrai. - verum et falsum, Cic. Ac. 2, 33 : le vrai et le faux. - vera dico, Plaut. : je dis la vérité. - vicit in senatu pars illa, quae vero pretium aut gratiam anteferebat, Sall. J. 16 : l'emporta au sénat le parti qui préférait à la vérité l'argent ou l'influence. - verum est, quod pro salute fit mendacium, Syr. : quand il s’agit du salut, le mensonge devient vérité. [st1]3 [-] vĕrum, i, n. : c. veru (Plaut. Rud. 1302; 1304).* * *Verum, Coniunctio. Terent. Mais.\Verum vidi cantharam suffarcinatam. Terent. Si vis je toutesfois.\Verum vtvt es facturus, hoc quidem hercle haud reticebo tamen. Plaut. Toutesfois.\Verum etiam. Cic. Non modo agendo, verum etiam cogitando. Mais aussi.\Verum enim quando bene promeruit, fiat: suum ius postulat. Terent. Toutesfois.\Verum enimuero. Cic. Toutesfois certainement, Mais certes, Pour certain.\Veruntamen. Cic. Toutesfois.
Dictionarium latinogallicum. 1552.